Φυγή

Λίγες ώρες μείνανε παιδάκια και την κάνω.

Μονοήμερη στο Αίγιο να κάνουμε και κανά μπάνιο σε θάλασσα της προκόπης . Χιλιόμετρα οι παραλίες , το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να διαλέξεις σε ποιό σημείο θέλεις να κάτσεις. Ταβερνούλες δίπλα στο κύμα , οι τιμές πολύ λογικές , τα πράγματα καθαρά, εξυπηρέτηση πάντα με χαμόγελο. Άλλος κόσμος , άλλη νοοτροπία . Έχουν πιάσει το νόημα οι άνθρωποι , αργοί ρυθμοί , λιγότερο αγχος και πολλά χαμόγελα, δεν χρειάζεται να σε ξέρει ο άλλος για να σε χαιρετήσει.

Το γουστάρω το “χωριό” μου! Δεν υπολείπεται σε τίποτα της Αθήνας (σε έκταση μόνο) . Είναι τόπος φυγής και πάντα έτσι θα το έχω στο μυαλό μου. Μόλις περάσω την Κόρινθο τελείωσε , γίνομαι άλλος ανθρωπος , φεύγουν τα νεύρα , ανοίγει το μυαλό, χαλαρώνω..

Και μόλις φτάσω πια στο σπίτι το πρώτο πράγμα που κάνω ειναι να πάω στην πίσω αυλή , στην μουριά που μετραει χρόνια από τότε που ζούσε ο παππους του μπαμπά μου. Κοιτάω, εντάξει όλα καλά. Πηγαίνω ξανά μπροστά , αδειάζω το αυτοκίνητο και κάθομαι στην μπροστινή αυλή. ( δεν έχει μουριά εδώ , εδώ έχει κληματαριά απλωμένη σαν ταβάνι πάνω απ’τα κεφάλια μας ) .Βάζω κάτι να πιώ και περιμένω.. Πρώτη έρχεται η Χριστίνα όπως πάντα, αγκαλιές/ φιλιά,να μας έρχεσαι πιο συχνά ( μακάρι να μπορούσα να μείνω μόνιμα Χριστινάκι). Σειρά έχει ο Σωτήρης αγκαλιές / φιλιά το κλασικό πιά ” τι κάνεις ζαφειρένια μου; μη με ρωτάτε δεν θυμάμαι πως βγήκε η φράση). Μετά έρχεται η Κωσταντίνα μετά του μικρού Ηλία πάνω στο καροτσάκι/μηχανή (το μικρό είναι όλα τα λεφτά, σκέτο κουκλί!).Τι κάνεις; Πως πάει η δουλειά; (άστα Ντινάκι , μαύρα χάλια). Με τη σειρα έρχονται όλοι, να χαιρετήσουν , να σε δουν, να μάθουν τα νέα σου, να σου πουν τα δικά τους. Έιναι η δεύτερη οικογένεια μας. Μια οικογένεια που την διαλέξαμε δεν την κληρονομήσαμε.

Αν τύχει και σας βγάλει ο δρόμος αυτό το καλοκαίρι ” κάτω από τ’αυλάκι” , αφήστε την νέα εθνική και συνεχίστε από παλιό. Θα σας φάει λίγη ώρα παραπάνω αλλά αξίζει τον κόπο. Απο το ύψος του Ξυλοκάστρου και μετά ο δρόμος προχωράει παραλιακά συνδυάζοντας βουνό απο αριστερά και θάλασσα απο δεξιά(.Ξυλόκαστρο-Δερβένι-Ακράτα – Αιγείρα-Πλάτανος-Τράπεζα- Διακοφτό (αν προλαβαίνετε σταματήστε να κάνετε μπάνιο , θα με θυμηθείτε)-Αίγιο!

Περνώντας απο Αίγιο (πάντα από παλιό) σταματήστε για ένα καφέ στην Παραλία θα μας βρείτε όλους εκεί!

Μέρες παράξενες , θαυμάσιες μέρες…

 

Σταμάτα να καυχιέσαι πως όλα τα είδες

 

είναι μεγάλη η διαδρομή
το μέτωπο σου δειλιάζει να χαράξει ρυτίδες
σε μια μικρούλα έχεις φωλιάσει ρωγμή
αυτού του κόσμου που ονειρεύεται ακόμα
να γίνει ένα αιώνιο, απέραντο μνήμα
στάσου και φτύσε στου χρόνου το γιόμα
ό,τι σκεφτείς εδώ είναι όλα χύμα.
Δέσου καλά στο κατάρτι και άσ’ τις σειρήνες
να σε φωνάζουν, να σου τάζουν πολλά
άσε τα χρόνια, άσε τους μήνες
να σε γεράσουν όπως ξέρουν καλά
άσε τις μέρες αυτές να σε γεμίσουν φωτιά
έχουνε μνήμη καλή και μας χρεώνουν
μας στέλνουν πίσω της μετάνοιας τα χαρτιά
μας αγαπούν και μας τελειώνουν.
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες
θα μείνω εδώ δεν έχω που να κρυφτώ.

 

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες
δε προλαβαίνω ούτε καν να σκεφτώ.
Γι’ αυτό σου λέω είναι βαριά τιμωρία
να θέλει η νιότη σου να τρέξει μπροστά.
Πείσε την πρώτα ότι δε κάνει αγγαρεία
κι ύστερα τράβα απ’ αυτήν χωριστά.
Τρέχα και βρες τις μεγάλες φοβέρες
έχουν κουρνιάσει μες στις ψυχές
και τραγουδούν τις παράξενες μέρες
δίπλα στις τύψεις και οι ενοχές
γίνανε λόγια απλά κι αυτές με φαντασία
γι’ αυτό περίεργα απόψε, δε στο ‘πα
δεν ικετεύουνε πια γι’ αθανασία
με προσευχές και παράξενα κόλπα.
Μη ξεχνάς και μη κερνάς αδικία
τώρα πια ανθρώπους και στιγμές
κράτα στην πάρτη σου τη πιο μεγάλη κακία
είναι θαυμάσιες οι μέρες αυτές.
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες
ψάχνω κουράγιο μήπως και ονειρευτώ
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες
καλή ευκαιρία μήπως και μαγευτώ.
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες
έτσι μπράβο να σ’ ακούω να μιλάς.
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες.
Τι ωραίο να κλαις και να γελάς.
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες.
Να ονειρεύεσαι, να μη ξεχνάς.
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες.
Να μη φοβάσαι και να γερνάς.

 

 

 

 

Καληνύχτα :P

Μετά από ένα γεμάτο 12ωρο δουλειάς το μόνο που μπορώ να κάνω είναι …

Να πω καληνύχτα!!!

Και όνειρα γλυκά..!!

“Because of you” Kelly Clarkson

“Because Of You“

I will not make the same mistakes that you did
I will not let myself
Cause my heart so much misery
I will not break the way you did,
You fell so hard
I’ve learned the hard way
To never let it get that far

Because of you
I never stray too far from the sidewalk
Because of you
I learned to play on the safe side so I don’t get hurt
Because of you
I find it hard to trust not only me, but everyone around me
Because of you
I am afraid

I lose my way
And it’s not too long before you point it out
I cannot cry
Because I know that’s weakness in your eyes
I’m forced to fake
A smile, a laugh everyday of my life
My heart can’t possibly break
When it wasn’t even whole to start with

Because of you
I never stray too far from the sidewalk
Because of you

I learned to play on the safe side so I don’t get hurt
Because of you
I find it hard to trust not only me, but everyone around me
Because of you
I am afraid

I watched you die
I heard you cry every night in your sleep
I was so young
You should have known better than to lean on me
You never thought of anyone else
You just saw your pain
And now I cry in the middle of the night
For the same damn thing

Because of you
I never stray too far from the sidewalk
Because of you
I learned to play on the safe side so I don’t get hurt
Because of you

I find it hard to trust not only me, but everyone around me
Because of you
I am afraid

[Because Of You lyrics on http://www.metrolyrics.com%5D

Beautiful Maria of my soul – Mambo Kings

Υπέροχο τραγούδι…Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω την Αγγλική έκδοση σε video και έτσι παραθέτω μόνο τους στίχους.

 

In the sunlight of your smile
 In the summer of our life
 In the magic of love
 Storms above scattered away

Lovers dreaming in the night
 Reaching for paradise
 But as the dark shadows fade
 Love slips away

On an empty stretch of beach
 In the pattern of the waves
 Drawing pictures with my hand
 In the sand, I see your face

Skipping pebbles on the sea
 Wishing for paradise
 Sand castles crumble below
 The restless tides ebb and flow

Listening to a shell
 Hoping for your voice
 Beautiful Maria of my soul

Though we'll always be apart
 Locked forever in a dream
 If I ever love again
 Even then, nothing will change

And the taste of you remains
 Clinging to paradise
 But as the distance from you grows
 All that my heart ever knows
 Hunger for your kiss
 Longing for your touch
 Beautiful Maria of my soul

Filling all my nights
Haunting all my days
Beautiful Maria of my soul

Ταξίδι

15 Ιουνίου ένα χρόνο πριν…

Ξεκινήσαμε 8 το πρωί, άργησες να έρθεις.

Ο φόβος ότι είχες αλλάξει γνώμη και δεν θα ερχόσουν με είχε γονατίσει, σε πήρα τηλέφωνο, καμία απάντηση. Ξαφνικά σε βλέπω να έρχεσαι προς το μέρος μου και ηρέμησα, ήρθε σκέφτηκα …ήρθε

Δεν είχα κοιμηθεί όλο το προηγούμενο βράδυ , δεν με είχε αφήσει η αγωνία και η υπερένταση.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο μου και κάθισες δίπλα μου. Γύρισα να σε κοιτάξω και δεν σταμάτησα να σε κοιτάζω σε όλη τη διαδρομή, ήξερα ότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα. Ήθελα να αποτυπώσω την μορφή σου στην σκέψη μου.Δεν ήθελα να τελειώσει αυτό το ταξίδι, ήθελα να παγώσει ο χρόνος εκεί , να σε βλέπω δίπλα μου, να σου μιλάω. Να είσαι μαζί μου.

Δεν πάγωσε όμως ο χρόνος το ταξίδι μας ήρθε στο τέλος του, και εκείνη η μέρα ήταν η τελευταία που σε είδα.

Προσπάθησα από τότε να πάψω να θυμάμαι αλλά ακόμα είσαι εδώ, κοιτάω τα μάτια σου, ακούω την φωνή σου, αισθάνομαι το άγγιγμα σου.

Ακόμα κοιτάω γύρω μου και περιμένω να σε δω να έρχεσαι.

Κι ας ξέρω ότι δεν θα έρθεις.

Αναμνήσεις

….Για όλους εκείνους που τριγυρίζουν στο μυαλό μας και ας είναι μακριά…

Φωνές

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πέθαναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.
Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας –
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Είμαστε καλά και χαμογελάμε..

Ο Μάης ήταν ένας αρκετά δύσκολος μήνας. Από αυτούς που δεν δείχνουν από την αρχή τις προθέσεις τους. Είχε απ'όλα... Προβλήματα υγείας ( που ευτυχώς ξεπεράστηκαν αν και έχουμε δρόμο ακόμα), προβλήματα οικονομικά , προβλήματα αισθηματικά,πολύ ανασφάλεια, πολύ αγχος,πολύ στεναχώρια, πολύ γενικότερα. Καταστάσεις που από μόνες τους είναι δύσκολες, πόσο μάλλον να πρέπει να τις παλέψεις όλες μαζί ταυτόχρονα. Ευτυχώς με το θέμα της υγείας όλα πήγαν καλά και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία.Είμαστε καλά και χαμογελάμε και όλα τα άλλα φτιάχνονται.Θυμηθήκα ξανά οτι το μόνο που έχει πραγματικη σημασία είναι να είναι καλά οι ανθρώποι που αγαπάς όλα τα άλλα ειναι δευτερεύοντα.

Μπαμπά μου μας τρόμαξες πολύ και εμάς και τον εαυτό σου.Ευτυχώς όμως προλάβαμε τα χειρότερα, δυναμώνεις σιγά σιγά και τώρα που ξέρουμε θα προσέχουμε διπλά ε;

Σε βλέπω να χαμογελάς και είναι το καλύτερο δώρο που έχω λάβει εδώ και πολύ καιρό και ευχαριστώ τον Θεό γιατι ξέρω οτι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα.

Πάντα να χαμογελάς...

Πάντα να είσαι καλά...

Πάντα να είσαι δυνατός...

Υ.Γ. Για την Άντα στο Γενικό Κρατικό.

Άντα ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Μας στάθηκες στις δύσκολες στιγμές και ας είμασταν άγνωστοι ουσιαστικά.Με το χιούμορ σου, με την καλή σου την καρδιά , με την ανθρωπιά σου μας έδωσες δύναμη και κουράγιο.Να είσαι πάντα καλά εσύ και οικογένεια σου.

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Δεν με βλέπω να πηγαίνω διακοπές φέτος

 

 

 

Λοιπόν η ιστορία έχει ως εξής…

Δουλεύω σε εταιρεία διεθνών μεταφορών…Ο κλάδος των μεταφορών και δη των διεθνών παρουσιάζει κάμψη εδώ και αρκετά χρόνια τα πώς και τα γιατί θέλουν αρκετή ανάλυση και εκτός το ότι δεν έχω διάθεση να μπω σε λεπτομέρειες δεν ενδιαφέρουν και κανένα anyhow.Η “κάμψη” λοιπόν αυτή του χώρου έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν εταιρείες οι οποίες είναι ένα βήμα πριν την χρεωκοπία. Σε μία από αυτές της εταιρείες δουλεύω εδώ και 4 μήνες. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης; Καθυστέρηση πληρωμών, μεγάλη καθυστέρηση πληρωμών . Για να μην αναφέρω απλήρωτες υπερωρίες , απλήρωτα τηλέφωνα που έγιναν στο πλαίσιο του “να βγει η δουλειά” συν την αρκετά ψυχοφθόρα καθιερωμένη επαιτεία κάθε τέλος του μήνα του τύπου:

Εγώ – Πότε θα με πληρώσεις αφεντικούλη;

Αφεντικό ( ο θεός να τον κάνει) – Ω παιδί μου ναι ναι (με την έκπληξη στο μάτι και καλά αμάν ξέχασα ότι πρέπει να σε πληρώσω…) Πάρε 50 έουρος και τα βρίσκουμε.

Εγώ – (από μέσα μου) Τι να τα κάνω ρε μπάζο τα πενήντα; να πάρω σοκολάτες ; μήπως πρέπει να βγάλω και τον μήνα μ’αυτά; Πότε μειώθηκε ο βασικός ρε παιδιά ; Γιατί δεν μου το λέτε να μην γίνομαι ρεζίλι; Άι σιχτίρ και εσύ και η κωλοεταιρεία σου, επιχειρηματίες του κώλου!

Εγώ – (από έξω μου)- Ευχαριστώ κύριε Γ. ! και τα βρίσκουμε ….όταν έχετε

Και όπως καταλαβαίνετε επειδή ο μήνας δεν βγαίνει με 50 έουρος και για δανεικά ούτε λόγος καθότι και περήφανη, βγαίνω ξανά στους δρόμους εις αναζήτηση νέας εργασίας . Και επειδή στην νέα εργασία δεν θα έχω δικαίωμα καλοκαιρινής άδειας ….

ΔΕΝ ΜΕ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΦΕΤΟΣ

 

Χρειάζομαι διακοπές